Postoje pojedine navike koje se razvijaju od najranijeg detinjstva, i ako se održavaju duže vrijeme mogu veoma štetno da utiču na razvoj zuba i vilica kao i da budu direktni uzročnici njihovog obolijevanja.
Stvaranje zavisnosti prema šećerima i slatkom
Takozvani slobodni šećeri su glavni uzročnik zubnog kvara, i značajno utiču na razvoj oboljenja desni, ali isto tako, prema zvaničnim izveštajima SZO (Svetske Zdravstvene Organizacije) neposredno su povezani sa najznačajnijim hroničnim oboljenjima savremenog čovjeka poput gojaznosti, dijabetesa, kardio-vaskularnih bolesti, pa i pojedinih malignih oboljenja.
Još veći problem u regulisanju unosa slobodnih šećera predstavlja njihova dokazana sposobnost da izazivaju zavisnost, za koju pojedini načnici i eksperimenti, tvrde da je čak veća od heroinske.
Pojava zubnog kvara, ukoliko se na vreme otkrije, može i da se zaustavi i kontroliše drugim sredstvima, ali za pogubni uticaj na druge organe (na žalost posljedice se javljaju i decenijama kasnije), i produbljivanje zavisnosti ne postoje odgovarajuće protivmere.
Disanje na usta
Disanje na usta započinje usljed zapušenosti gornjih disajnih puteva, nosa i ždrijela. Prolazak vazduha kroz nos je veoma bitan radi pravilnog disanja i funkcionisanja kompletnog organizma. Neprolazak kroz prirodne vazdušne puteve može da uzrokuje čitav niz hroničnih oboljenja, i takve osobe su u stalnom nedostatku kiseonika. Kod disanja na usta, posebno u periodu razvoja skeleta, vrši se pritisak na tvrdo nepce prema nosnoj šupljini. Pošto nema odgovarajućeg kontrapritiska iz nosa, nepce se sužava potiskuje prema gore stvarajući „visoko ili Gotsko nepce“.
Usljed sužavanja i produbljivanja tvrdog nepca isturaju se prednji zubi, opuštaju mišići, usne su stalno razmaknute i takva dejca dobijaju tipičan „tupi izgled“: izduženo usko lice, zaostala donja vilica i brada, izraženi razmak između gornje i donje vilice i „zgužvani zubi“. Slabije su razvijene nozdrve i nos, usne su suve i ispucale i izraženi su tamni podočnjaci.
Sisanje palca
Kod beba je nagon sisanja neophodan zbog dojenja, ali i prirodan način relaksacije. Uobičajno se ovaj nagon smanjuje poslije šestog mjeseca starosti, ali kod jednog broja beba i kasnije kod male djece i dalje opstaje. I pored različitih stavova, danas se većina stručnjaka slaže da nije potrebno preduzimati bilo šta do 3- 4 godine života. Neophodne su konsultacije, ako je sisanje palca povezano sa čupanjem kose, problemima sa govorom. Sisanje palca produženo poslije 3 godine, posebno kombinovno sa drugim navikama poput guranja jezika između zub, disanju na usta, problemima sa govorima i sl., već zahteva ozbiljnu pažnju stručnjaka.
Škripanje zubima
Škripanje zubima (stručni naziv je bruksizam) nije rijetka pojava ni kod djece. Najčešće se pojavljue u periodu nicanja mliječnih i stalnih zuba, i uglavnom se gubi po njihovom potpunom izbijanju. Mnogo je češće noćno škripanje od dnevnog i roditelji ga rjeđe i to uglavnom slučajno primjećuju. Iako je stres najčešći uzrok bruksizma kod odraslih, uzroci škripanja zuba kod djece mogu da budu različiti. Spominju se nepravilni kontakti između zuba, ali i različita opšta oboljenja i stanja (infekcije, nepravilna ishrana, alergije, parazitarna oboljenja, hormonska oboljenja i sl.). Svakako da značajnu ulogu mogu da imaju i stres i ostali psihološki problemi (anksioznost, hiperaktivnost). Postojanje bolova i drugih simptoma, izraženo trošenje zuba) kao i zaostajanje disanja na usta (i posle izvršenog uklanjanja krajnika i obezbjeđivanja prohodnosti gornjih disajnih puteva) zahtjeva odgovarajuće mjere liječenja i zaštite, koje su jednostavne i veoma efikasne. Ne treba zanemarivati problem!
Guranje jezika između zuba
Radi se o poremećenoj ranvoteži između mišića lica, usta i jezika pri kojoj se jezik gura između gornjih i donjih sjekutića tokom gutanja, govora ili mirovanja. Bebe tokom gutanja uglavnom vrše izbacivanje jezika prema zubnom grebenu ili zubima, ako su iznikli. Stručno se to naziva infantilno gutanje. Infantilno gutanje kod beba je posljedica zaštitnog refleksa koji sprečava gušenje, jer kada strano telo dospeva u njihova usta automatski se izbacuje napolje. To se najbolje prevazilazi dojenjem koje pomaže jačanju i koordinaciji mišića. Gutanje sa guranjem jezika između zuba kod najvećeg broja dece se prevazilazi u potpunosti u periodu do 4 godine. Ako se spontano ne izgubi, postoji velika mogućnost da se zadrži i izaziva niz posledica. Na pojačavanje i zadržavanje guranja jezika između zuba utiče: disanje na usta, uvećani ili “sapeti“ jezik, prerani gubitak prednjih mliječnih zuba, slaba kordinacija mišića lica, griženje usana i noktiju, uvećani krajnici, oboljenja desni.